Auteur: lepetittoreador

Tof dat je weer de moeite neemt deze blog te lezen. Het is al even geleden dat ik er een geschreven heb. Niet heel gek, want we hadden genoeg te doen. In de tijd dat ons D en E nest ter wereld kwamen waren we opnieuw ouders geworden van een prachtige zoon. Het waren intensieve maanden en daarna is het dan ook even tijd om in je gezin te investeren.

De pups waren amper vertrokken of de ernst van Covid-19 werd duidelijk, de boel ging op slot. Kinderen thuis, opleiding (therapie met inzet van dieren, aeres Hogeschool) thuis volgen en zelf extra werken door corona op het werk. En manlief werkt volle weken.

Dat lijkt heel druk, maar stiekem gaf het me rust. Niet op de klok hoeven kijken voor school, opvang, geen sport, geen verplichtingen, eigenlijk best fijn! Wel jammer dat onze vakantie niet door ging. We hadden al zo’n fijne oppas kunnen regelen, bedankt nog Martine 😊

Wel lastig vond ik de thuislessen van de opleiding, omdat de kinderen ook thuis waren. Inmiddels start alles zich langzaam op, het echte leven gaat weer verder. Ik ben plat gebeld voor puppy’s en liever vandaag dan morgen, daar schrok ik wel van🙈.

Gelukkig nu weer de kennismakingen kunnen oppakken voor de verwachte pups in 2021. Dat lijkt nog ver weg maar de tijd vliegt! We hebben al veel leuke mensen mogen ontmoeten, bedankt voor jullie vertrouwen! Als moeder natuur ons gunstig gezind is kunnen we volgend jaar mooie pups verwachten die nog meer snuit hebben.

Er is namelijk momenteel veel te doen omtrent de snuit van de Franse bulldog. Voldoe je niet aan de eisen dan is je hond afgekeurd en mag je niet fokken. Minister Schouten heeft lukraak wat bedacht (met dank aan dier en recht) en voert daarmee het succes van de broodfok op. Ik kan namelijk gerust naar bijvoorbeeld Polen rijden en mijn busje vol ellende laden, om hier te verkopen zonder enige controle op gezondheid en welzijn… Snap jij het nog?

Er moet wat veranderen en daar zijn we al een tijdje mee bezig. Ik heb nog steeds geen toverstok, maar ik zie gelukkig het succes in vooruitgang van verschillende generaties. Geen gehaast, geen geklooi, maar selectie onder Franse Bulldog met FCI stamboom. Hieronder op de foto 3 generaties, Bailey, Cleo en (klein) dochters Eclipse en Elsa.

Een neus zegt niet alles, er is nog zoveel meer om rekening mee te houden en vlak vooral het karakter niet uit. De nieuwe maatregelen voelen wel als een stomp in de maag, het is te kortzichtig en iedereen wordt over een kam geschoten helaas. We gaan zien wat de toekomst brengen zal.

Wij blijven gewoon genieten! Mijn visie, mijn weg met welzijn en gezondheid voor onze honden voorop.

Hallo allemaal,
Top dat jullie weer de moeite nemen om dit verhaal te lezen. Reageren kan altijd onder de blog en ik zou het leuk vinden als jullie dat doen! Voor mij toch leuk om te zien dat je het leest en wat je er van vindt!

Het is nog maar kort geleden dat de pups van Bailey naar hun nieuwe huisjes zijn gegaan. In de tussentijd had er al een dekking van Cleo plaats gevonden en ja ons E- nest is onderweg. Jeetje ons E nest, wat gaat dat dan toch snel eigenlijk. En wordt het E nest een 2019 nest of toch een 2020 nest of misschien wel half/half. Worden er pups in zowel 2019 als 2020 geboren, dat zou wat zijn.

Het jaar loopt ten eind , dat moge duidelijk zijn. Het kerstservies wordt al weer opgeruimd, de oliebollenmix wordt in huis gehaald. De vuurkorf wordt klaar gezet en het hout wordt bij elkaar gesprokkeld. Nog even en dan vieren we dat er weer een jaar voorbij is. Voor ons een prachtig jaar, gestart in een nieuwe woning en inmiddels zijn we zijn niet langer met zijn drietjes maar met z’n viertjes! Een stukje drukker is het wel, maar fantastisch dat we nog zo’n wondertje in onze armen hebben mogen sluiten. Volgend jaar start voor mij weer een opleiding, ’therapie met inzet van dieren’. Want zoals Erik Scherder zegt, ‘blijf je brein uitdagen door steeds iets nieuws te doen’.

Het wachten is nu op Cleo.
Dinsdag zullen we weer allemaal met de klok aftellen tot het dan echt middernacht is. Ik ben benieuwd of wij naast het aftellen dan misschien ook wel aan het optellen zijn.
We hebben gisteren van Cleo een röntgenfoto laten maken om te zien waar wij rekening mee kunnen houden bij de bevalling. Één, twee, drie, vier, vijf, zes, ja ook nog een nummer zeven. En en even kijken toen ook nog, jawel hoor acht pups.
Acht puppy’s zullen binnen afzienbare tijd hun weg naar buiten gaan zoeken. Nu genieten we nog via de buitenkant en zien Cleo haar buik alle kanten opgaan.

We sluiten dit jaar af met een mond vol oliebollen, een gezicht onder de poedersuiker, de dampen van kruit in onze haren (geldt niet voor Bart), een glas champagne in de ene hand en een staatslot in de andere hand, toch?!
Wij wensen jullie allemaal een goed uiteinde en een voorspoedig 2020. Dat er vooral mooie positieve dingen op jullie pad mogen komen, en wie weet zien we elkaar in 2020!

De tijd is echt omgevlogen de afgelopen weken. De pups van ons D nest zijn alweer ruim 7 weken oud en dat betekent dat ze komend weekend zullen uitvliegen naar hun nieuwe huisjes.

Om de pups zo goed mogelijk voor te bereiden op hun grote avontuur nemen we altijd zoveel mogelijk facetten mee in de socialisatie. De nieuwe eigenaren krijgen de puppy socialisatie checklist mee, zodat ze kunnen zien wat de pups allemaal al kennen en wat bijvoorbeeld niet. Zo kan je nieuwe situaties inschatten en begrijp je ook waarom je pup bijvoorbeeld ergens van schrikt, of juist niet.

Gisteren zijn we dan ook afgereisd naar Aalsmeer. Hier is de studio van Studio Pets en hebben we foto’s laten maken van de pups. Wellicht dat we die in 2021 op de kalander terug zien. Een lange rit en de pups waren echt lekker rustig. Daar aangekomen even 5 minuten de kat uit de boom kijken om vervolgens de hele studio door te wandelen.

Vandaag zijn we weer op pad gegaan, het was guur weer met veel koude wind. We zijn richting het bos geweest en bij het station en bij het huis van mijn ouders. Daarna waren ze compleet in dromeland en heb ik ze in de middag nog meegenomen in de kinderwagen naar de basisschool. Heb er nu dan ook helemaal geen kind aan haha.

Afgelopen weekend hebben we ook nog de broer van Cleo op visite gehad, van het C nest. Guru x onze Bailey en daar kwam ook Columbus uit en wat is dat een beer. 20 kilo schoon aan de haak. prachtig lief karakter en wat was het gezellig zo samen.

De pups van ons D nest zijn alweer zes weken oud. Enkele baasjes zijn al tweemaal op bezoek geweest om hun nieuwe aanwinst te knuffelen. We vinden het geen probleem als de nieuwe baasjes vaker langskomen. Het is alleen maar mooi als je zo al een band kunt gaan opbouwen! En tevens is het gewoon hartstikke gezellig! 😀

Vandaag werd het hoog tijd voor een bezoekje aan de dierenarts, de chip werd hier aan huis reeds geplaatst door iemand van de Raad van Beheer. Deze man heeft ook dna samples afgenomen om te checken met dat van de ouders en te kijken of het allemaal klopt. Dat DNA zegt niets over de gezondheid maar is er puur voor de verwantschaps check. Om te kijken of de ouders wel daadwerkelijk de ouders van de pups zijn zoals wij beweren.

Onderweg zaten de pups in een bench op de achterbank, we hadden zo mooi contact en ze hebben zich supergoed gedagen. Ze hebben geen moment gepiept, het is een ritje van ongeveer een half uur.
De enting en het onderzoek gingen zonder problemen. Ze vonden het wel heel spannend allemaal. Ze werden allemaal goed bevonden, geen afwijkingen waargenomen. Onder andere het gebit wordt gecontroleerd, het hartje, longen en de oren en ogen worden nagekeken. De eerste start ziet er goed uit.

Nadien was Cleo aan de beurt, haar hadden we meegenomen voor een drachtecho. Cleo hebben we tussen de bedrijven door nog laten dekken, alsof we al niet druk genoeg waren ;P
Goed nieuws!! Cleo is drachtig en als de natuur ons goed gezind is, verwachten we begin 2020 nieuwe uitbreiding!!

Ik heb vandaag eens wat filmpjes gemaakt en op youtube geplaatst. Ik hoor graag of jullie dat leuk vinden of misschien wel verschrikkelijk vinden. En mochten er eens vragen zijn of jullie willen iets van de pups zien dan laat het me weten!!

Inmiddels wel een droge strot van alle beschuiten met muisjes, maar nu toch wel heel blij dat we opnieuw baby geluk hebben! Afgelopen 18 oktober zijn ze dan eindelijk geboren! Het was lange tijd stil, maar nu hebben we ons D nest mogen verwelkomen.

3 prachtige dames en 1 prachtige heer zijn in goede gezondheid ter wereld gekomen. Bailey heeft het supergoed gedaan, maar het werd uiteindelijk toch een keizersnede omdat ze duidelijk pijn aan gaf. Niet zo gek bleek want de dikste van allemaal, onze dikke dame ‘Daisy’ zat haar te plagen in het geboortekanaal. We hebben dan ook besloten meteen haar baarmoeder te laten verwijderen en Bailey niet meer in te zetten in de fok. Volgens de regels mag ze 8 jaar ingezet worden maar je komt verder met gezond verstand. Een teef die gemakkelijk natuurlijk bevalt zou je zeker vaker in kunnen zetten, maar dit moet je verder niet willen.

We zijn in ieder geval erg trots op Bailey, ze is een super moeder en we hoeven niet bang te zijn dat ze bovenop de pups gaat zitten.Wel trok ze de hele werpkist op de kop en hebben we het vetbed eruit gehaald.
Nu ligt er alleen een anti slip mat in met de warmtelamp erop gericht. Dit gaat heel goed! De eerste nachten op de bank gebivakkeerd in de Frozen slaapzak van mijn dochter. En dan komen de spannende momenten dat je een paar uur van huis moet en je hart vasthoudt dat alles goed gaat.
Gelukkig regelt Bailey alles echt prima zelf en is ze erg voorzichtig.
Dit scheelt een hoop aangezien het goed druk is met een kennel en een kleintje van 10 weken. Zijn mooie grote zus helpt gelukkig ook al goed mee!

Het is ons D nest en dat betekent dat alle stamboomnamen beginnend met een D. Hierbij een overzicht van de pups (leeftijd 5 dagen):

Reu ‘Le Petit Toreador Da Vinci’

Teef ‘Le Petit Toreador Dunya’

Teef ‘Le Petit Toreador Daisy’

Teef ‘Le Petit Toreador Didi’

Voor al deze pups hebben we al nieuwe baasjes gevonden! Ons volgende nest, het eerste nest van Cleopatra, verwachten we als alles goed loopt in het begin van 2020. Voor dit nest zijn ook reeds een aantal aanmeldingen binnen.

Ook benieuwd naar ons en onze kennel? Neem gerust contact op en kom eens gezellig langs. Gewoon zin om te komen puppy knuffelen? Dat mag ook, alleen maar goed voor de socialisatie!

Silence, als er een stilte valt is dat niet altijd een goed teken. In ons geval is het hier al even stil, maar wordt er echter wel gigantisch hard gewerkt!
We hebben net een verhuizing achter de rug waarbij in het ene huis flink geklust moet worden en het andere huis geheel leeg getrokken moest worden. De hondjes zijn inmiddels ook over naar ons nieuwe huis en zijn mooi aan het wennen aan hun nieuwe stekkie. Nieuwe wandelpaden ontdekken, we kunnen weer heerlijk zo de natuur inlopen dat is toch echt wel heel fijn! Helaas hebben we ook wel een tegenslag gehad en hebben we afscheid moeten nemen van onze Old English Bulldog Wall-e. De laatste tijd ging hij steeds harder achteruit en we hebben er dan ook voor gekozen hem een lijdensweg te besparen. Moeilijke keuzes, maar je eigen gevoel moet je uitschakelen en met je verstand een beslissing nemen. Dat is echt rot als je hond vrolijk en kwispelend met je meegaat richting de dierenarts, maar gelukkig heeft hij niets door en is Wall-e dan ook rustig ingeslapen.

Onze dochter helpt goed mee met het uitdelen van commando’s en handenvol koekjes als de honden het goed doen. Toch fijn zo’n goede hulp, altijd maar afwachten of ze het wel net zo leuk vinden als ik 😀 Nu er ook een nieuwe packleader onderweg is zullen we zien of dit in de genen zit.

Naast al het geklus en gesleep met spullen gebeurd er nog veel meer achter de schermen op het gebied van therapiehond begeleider. We hebben de functie van therapiehond begeleider bij mijn huidige werkgever prachtig vorm kunnen geven en er wordt hard gewerkt om het allemaal rond te maken. Deze week staan we zelfs drie dagen op het woonzorgcongres van ZorgAccent.
Dan kan ik elke dag een andere hond meenemen 😀 We hebben echt tof beeldmateriaal kunnen maken, ben er echt super blij mee! Ik heb zin in komende week en we gaan veel mensen enthousiast maken voor het inzetten van therapiehonden. Hieronder de folder voor binnen zorgorganisatie ZorgAccent, trots op! En nu aan het werk!

Tevens is iedereen weer welkom nu we ons nieuwe plekkie zo goed als klaar hebben. Voor de kennismakingsgesprekken zijn de eerste afspraken alweer gepland. Mochten we het er eerder met elkaar over gehad hebben, dan stuur me nu even een berichtje dan plannen we een afspraak in!

Bij voorkeur tussen nu en juli gezien er ook nog een baby op komst is! Verder zijn alle ogen gericht op Bailey, we hopen binnenkort dan ook eens eindelijk op dat gebied wat van ons te kunnen laten horen haha.
Geduld is een schone zaak, maar liever net voor de baby dan tegelijk met 😛 Maar moeder natuur regelt het allemaal zelf en ondertussen kunnen wel lekker gewoon onze cursussen volgen en trainen voor de inzet in de praktijk!

Het blijft toch bizar hoe snel een jaar eigenlijk voorbij vliegt. Daar sta je dagelijks niet bij stil, maar als je aan het eind van een jaar terugblikt wordt je hier ineens bewust van.

Als ik terugkijk naar het afgelopen jaar kan ik heel tevreden zijn. We hebben een prachtige 8-ling van Bailey gekregen en deze pups zijn al flink gegroeid. Met allen gaat het supergoed en ik krijg gelukkig heel veel updates met leuke foto’s en filmpjes.

Ik heb mezelf ook flink mogen ontwikkelen afgelopen jaar. Ik heb de opleiding tot Therapiehond begeleider gevolgd en succesvol afgerond. Dit geeft mij een super goed gevoel en bied voor mij meer mooie mogelijkheden voor het komende jaar. Ik ben echt heel enthousiast en heb super veel zin in nieuwe uitdagingen die op mijn pad komen. Naast dat het superleuk is gaat hier voor mij ook extra tijd in zitten om de honden goed en uitgebreid tot trainen. Het behouden van geduld en vooral het ervan genieten staat hierin centraal. Naast dat het superleuk is gaat hier voor mij ook extra tijd in zitten om de honden goed en uitgebreid tot trainen. Het behouden van geduld en vooral het ervan genieten staat hierin centraal.

Komend jaar wordt voor ons een mooi jaar waarin ons vele mooie dingen staan te wachten. Natuurlijk verhuizen we nog naar een nieuw plekje, maar blijven in de buurt van waar we nu zitten. We gaan ons best doen om weer een reünie te plannen en we hopen dit jaar twee nestjes te mogen verwachten van Bailey en Cleo. Cleo zal in het voorjaar nog wat onderzoeken ondergaan om te kijken of ze qua gezondheid voldoet aan onze verwachtingen. Nestjes zijn altijd spannend en ik weet dat er een heel aantal niet kunnen wachten, maar het is iets natuurlijks. Moeder natuur bepaalt hoe het allemaal zal lopen dit jaar en wij volgen dit op de voet. En uiteraard hou ik eenieder op de hoogte die dit ook heeft aangegeven.

We gaan het zien, ik heb in ieder geval heel erg veel zin in dit jaar! Bedankt voor jullie leuke berichten en enthousiasme in het afgelopen jaar dit hoop ik dit jaar weer terug te zien!

'We'll Keep in Touch'

Yes!! Superblij en een vreugdedansje toen ik begin oktober het bericht ontving dat ik geslaagd was voor de opleiding tot therapiehond begeleider. Joepieeeee!!
Nu kan ik echt aan de slag!

Ik heb al een paar mooie ervaringen kunnen opdoen middels het inzetten van mijn honden in de zorg. Het verzorgen van een les over omgang met honden bij een kinderopvang. De inzet van mij honden in de gehandicaptenzorg, het ondersteunen van de fysio bij revalidanten en de begeleiding van kinderen met angst voor honden. Ik ben er klaar voor en ga zien wat er op ons pad komt!
Benieuwd naar de mogelijkheden of wilt u ons uitnodigen bij uw instelling? Neem gerust contact op.

Momenteel krijg ik veel vragen over wat onze planning is voor puppy’s. Dit jaar zullen wij geen pups mee verwachten, dit ligt voor volgend voorjaar/zomer in de planning en in het najaar. Als moeder natuur het toelaat zouden we dan graag weer een nestje van Bailey willen en als onze Cleopatra er klaar voor is (medisch gescreend en op de juiste leeftijd) dan willen we haar ook graag inzetten.

Nou nu, heb ik zowaar mee gedaan aan een show voor bulldoggen vandaag. Nou weten de mensen die ik ken wel dat ik überhaupt helemaal niets met shows heb. De nadruk ligt hier op uiterlijke kenmerken en niet op de gezondheid, wat ik dan weer belangrijker vindt.
Waarom ik dan toch op een show verschijn, nou dat ging zo. Gisteren op mijn facebook scrollend zie ik ineens dat er een show is op de locatie van onze hondenschool. Nou als het zo dichtbij is moet ik toch in ieder geval eens kijken op een show om ook echt een eigen oordeel te kunnen vormen. Ik had Cleo en Bailey meegenomen, ik was niet voornemend ze in te schrijven en had ook niet alles bij me, maar na wat gesprekken besloten gewoon eens mee te doen voor de ervaring.

Het geval was dat wij er al tegen 10 uur waren en de show blijkbaar pas na 12 uur startte. De honden hebben een hele tijd heerlijk kunnen ravotten met een dozijn kinderen in een van de veldjes. Nou ken ik de locatie en had gewoon een veldje voor mezelf ingepikt hihi. Verder zaten alle bullen de gehele dag in benches te wachten tot ze dan uiteindelijk opgeroepen werden om de ring in te komen. Ik geloof dat Cleo pas rond half 2 aan de beurt was. Even daarvoor haar al aangelijnd, want die was mooi de hele tijd met de kinderen aan het rennen en spelen. Eenmaal in  de ring zegt de keurmeester ‘show me de hond maar’ . Geen idee hoe je een hond neer moet zetten, ‘weet ik veel’ ik ben al blij als ze lief en sociaal zijn en ook nog eens gezond. Nou mijn best gedaan kijkend naar hoe anderen dat een beetje deden. Wat rondjes lopen en dan moet ze op tafel om aan alle kanten betast te worden. Met overwegend very good en excellent behaalde ze de eerste prijs. Ach toch leuk meegenomen, dan moet je door tegen teven uit andere klassen en ja dan weet je natuurlijk al wel hoe laat het is. Toch hele andere type hondjes zie je en ook een aantal waarvan ik dacht, oeps daar kan je van buiten al zien dat er bepaalde dingen in het lichaam niet zo best zijn. Maar dat maakt voor een show niet uit. Ook echt wel een paar prachtige hondjes gezien die ook wel meer neus hebben en wel een fatsoenlijke rug (op het oog).

Nou goed inmiddels al een beetje een verkleumd ijsklontje na zoveel uur in open velden te staan, mocht ik tegen half 4 met Bailey eindelijk de ring in.  Ook zij overwegend very good en excellent, maar een 2e plaats. Mw stond in de ring met een 10 jarige teef die won, omdat zij volgens de keurmeester voor haar leeftijd nog in topconditie was. Een terechte eerste plaats, ook wel een wat korter hondje maar dit leek me in dit opzicht met het commentaar niet meewegend.

Twee bekers mee naar huis die straks ergens op zolder staan ;-), sorry hier hecht ik verder geen waarde aan. Het was prima om een keer mee te maken, maar nu was het mooi dichtbij en had ik het goed voor elkaar. Geen benches gewoon lekker ravotten en mooi socialiseren met mega veel kinderen, mensen en andere honden. Daar heb ik mijn echte winst behaald vandaag. Nou was ik volgens mij ook de enige met twee honden, waar anderen wel 8 honden uitbrengen.
Mocht er nog een keer een show op deze locatie zijn dan ga ik er wellicht wel een keer met Iron (Teddy) heen. Als ik weet wat de showplanning is kan ik zelfs gewoon thuis wachten tot het zover is. Maar nee, een heel eind rijden voor een show en je honden de hele dag in benches laten zitten dat is niets voor mij, ieder zijn eigen ding natuurlijk!
Dit was een prima, mooie , leerzame en frisse dag, nu weer mooi ravotten met elkaar!

 

 

Afgelopen vrijdag mocht ik starten met de begeleiding van een net negen jarig meisje, met angst voor honden.
De angst zorgt ervoor dat op bezoek gaan bij vrienden met een hond, een gespannen en stressvolle activiteit wordt. Honden op straat zijn eng, loslopende honden zijn nog enger dan de honden aan de lijn. Dit zorgt voor vluchtgedrag, rennen naar huis of het eerste en beste speelhuisje in. Niet ontspannen kunnen spelen in de buurt of een wandeling maken. Het zien van een hond geeft al een enorme spanning dat veel stress teweeg brengt.

Voor mij de eerste keer uit mijn comfort zone en een nieuwe uitdaging om een kind te begeleiden met angst voor honden. Van te voren al veel over ingelezen en wat spelmateriaal gemaakt om mee aan de slag te gaan.

We hebben een uur gepland en beginnen met samenvatten waar het probleem echt ligt en wat de gewenste situatie is. Een duidelijke oorzaak van de angst is er niet. We kijken samen naar de lichaamstaal van honden en ik laat haar aangeven wat ze graag wil doen. Kleine stapjes vooruit is vooruitgang.

Zo gemotiveerd als ze is, wil ze meteen de honden bekijken die ik in huis heb. Ze zitten op dat moment in een aparte ruimte in huis en nog achter een paneel. Ze kunnen er niet overheen en dat geeft een veilig gevoel.

Dat is best lastig als je iets eigenlijk heel graag wilt, maar je angst jou hierin volledig blokkeert. Naarmate de tijd verloopt wil ze steeds een stapje verder en begeleid ik haar hierin. Op een gegeven moment heb ik Cleo aan de lijn in de kamer en zij wil Cleo graag aaien. Ik zie een manier van aaien die heel veel kinderen doen. Een gestrekte hand van bovenaf en snel van schrik terugtrekkend als de hond er naartoe gaat met zijn kop.
Het is een bedreigende hand voor een hond en die weet niet goed wat hiermee te doen. Wat de meeste mensen wel weten, maar ook heel belangrijk is uit te leggen aan onze kinderen om ook bijtincidenten te voorkomen.
Na enige uitleg aaien we Cleo samen op de manier zo het hoort, best spannend want je hand zit onder de kop en bek! van een hond.

Ze vindt het zo leuk en krijgt ook vertrouwen doordat Cleo rustig is. Cleo richt geen focus op haar, waardoor ze uiteindelijk zelfs een mega stap zet deze dag.
Dit is natuurlijk een hele korte samenvatting van wat er allemaal gebeurde, maar dat wat we alleen deze dag samen al bereikt hebben, zie je hieronder.

Zo’n mooie eerste dag beloofd toch een mooi verloop van het hele proces! Ze heeft helemaal alleen een stukje over de stoep gelopen met Cleo. Daar waar ze normaal wegrende voor een hond renden ze nu samen spelmatig met Cleo over de stoep. Trots!