Blog

zoals wellicht bekend is er sinds eind augustus onmiddellijk een verbod op het fokken van kortsnuitige honden. Volgens dier en recht betekend dit dat er niet meer met Franse bulldog gen gefokt mag worden, wat helemaal niet zo zwart/wit ligt, maar mensen wel laat schrikken.

In 2019 is het meetformulier voor kortsnuiten in de wereld geroepen. Ook wel bekend als stoplicht model, de snuit en de kop worden opgemeten en aan hand van een formule komt hier een getal uit. Dit getal bepaald in welke zone de hond zich bevindt.

het is wel bijzonder dat alles valt of staat met een getal….onze honden ondergaan allemaal een uitgebreide keelinspectie onder narcose om het binnenwerk te controleren alvorens zij ingezet worden voor de fok. Mijns inziens zegt dit vele malen meer dan alleen een getal. Niet dat ik niet voor langere snuiten ben, maar het is nu allesbepalend ipv te kijken naar hoe gezond een hond echt is.

in dit geval gaan voor ons 2 honden per direct uit het fokprogramma, betreft Cleopatra en Fenna a.k.a Maci. Ook al zijn zij van binnen goed, ruime luchtpijp geen afwijkend gehemelte of vergrootte amandelen. Dan laten we de overige testen zoals dna, röntgen foto’s, ecvo oogonderzoek etc maar even buiten beschouwing. Cleo heeft ons prachtige pups gegeven waarop ons verder fokprogramma is gebaseerd, dat zegt ons ook dat je door selectie heel ver komt. Maar iets in of uit het ras fokken binnen 4 jaar is natuurlijk lariekoek, dat lukt nooit. Maci heeft door de maatregelen helemaal geen pups mogen hebben. Maargoed het is prima dat er iets aan gedaan wordt laten we dat voorop stellen.

Onze overige dames voldoen allemaal aan de huidige eisen en we gaan uiteraard met hun verder om meer progressie te boeken 💪🏻. Het is wel lastig nu de genenpoel nog kleiner wordt om de juiste partners te vinden, maar ik heb er vertrouwen in dat dit goed gaat komen.

Eind dit jaar hopen we weer een stap in de goede richting te kunnen zetten. 🍀

Het heeft even geduurd, de pups zijn inmiddels zes weken oud en het is echt tijd voor een
nieuwe blog.
23 juli
Nadat twee dagen geleden al onrust bij Cleo was, ze al geregeld ging hijgen dacht ik dat het
mogelijk toch tijdens mijn nachtdiensten zou gaan beginnen. Tot nu toe was het of tussen
mijn nachtdiensten of erna, Cleo wacht wel op mij.
Dit bleek ook toen ik vrijdag uit de nacht kwam en het toch spannend begon te worden. We
maakten alles gereed, matras lag klaar en de oudste wilde er graag bij blijven. Het is altijd
weer spannend, het blijft melder natuur en er kan van alles gebeuren.
Na een lange avond nabijheid bieden en verder tot weinig komen, behalve slaap tekort,
begon ik zelf ook wat weg te dommelen. Cleo zocht me steeds op en ging erbij liggen op het
matras, tot ze steeds gekker ging hijgen en ik er niet van kon slapen. Rond half 2 begonnen
de persweeën zich aan te dienen en om 1.40 kwam er een gedeelte van de vruchtblaas naar
buiten, met pootjes.
De eerste kwam dus in de stuit, dat is hard werken. Ik heb het een tijd laten gaan toen ik nog
pootjes zag bewegen, echter toen ze stil vielen heb ik ingegrepen en heb ik op de perswee
de pup eruit begeleidt.
Invictus is geboren
Echter zit er op dat ogenblik geen leven meer in en onderneem ik direct actie. Ik pak een
slijmzuiger en haal slijm en rotzooi uit neus en keel. Vervolgens wrijf ik flink en gebruik ook
ademspray om de ademhaling te stimuleren, wat een uitvinding is dat!! Ik zie een hap naar
lucht en ga fanatiek aan de slag, het kost me een paar minuten maar dan is er geluid en
flinke actie, een sterke reu!!
Een pittig begin maar hij leeft, en hoe!
Daarna suf ik een beetje weg de weeën laten zich niet zo zien en meestal duurt t wel een
uur of 2 voor de volgende zich aandient. Het gevolg is dat ik wakker schrik en ineens een
pup zonder bandje zie, huh?
Ja hoor er is een pup bij en ik heb het gemist, Cleo heeft hem al helemaal schoon en fris
gemaakt.
Pup Impossible is geboren. Deze naam is hem toebedeeld na bleek dat deze jongen een
open gehemelte had. Mijn maag draaide om, heb internet afgezocht, mensen benaderd en
dierenartsen gebeld. De conclusie was wel dat de kans op overleving en een goed leven
zeer zeer minimaal is, zegmaar onmogelijk alhoewel er uitzonderingen zijn.
Zo’n pup kan je proberen groot te brengen met een sonde en zal uiteindelijk geopereerd
moet worden. Met een open gehemelte is de kans op verslikking zeer groot waardoor een
longontsteking kan ontstaan met uiteindelijke pijnlijke dood. Wij willen niet met een paar
weken een pup alsnog moeten laten gaan, dat doen we onszelf en de kinderen niet aan.
Niet veel later mis ik opnieuw een pup, ik voel me er blijkbaar zo relaxt onder dat ik toch steeds in slaap val. Pup Invincible is geboren, een mooie fawn reu. tegen 7.00 in de ochtend hebben we vier pups, 4 reutjes.
Tot nu toe gaat het mooi, zowel bevallingen in stuit als kopligging. Cleo doet het super goed, maar na haar vorige natuurlijke bevalling had ik er ook alle vertrouwen in.
Om 9.15 komt Ilaya ter wereld, black and tan teefje. Anderhalf uur later om 10.45 mogen we Ivy (cream) verwelkomen. Jeetje 6 van de 8 pups zijn er al, dat gaat hartstikke mooi.

Mila wilde bij de bevalling zijn en heeft dan ook op de bank geslapen.
Ze heeft heerlijk geslapen en van de eerste pups weinig meegekregen, maar het ging om
het idee
Inmiddels zijn er zes pups geboren, het valt me mee hoe vlot het gaat. Cleo neemt haar rust wel tussendoor en alles gaat verder z’n gangetje. Het leven eromheen gaat door, beide kinderen zijn wakker en alles moet ook voor hen allemaal geregeld worden. Ik schud mezelf even goed wakker en ga aan de slag tot ik weer persweeën zie en daar tegen 11.45 pup 7 verschijnt. Iron is geboren, een fawn reutje. Ja een fijne bevalling zo, gaat hartstikke goed! Echter vanaf nu duurt het even, en nog even en uiteindelijk te lang.
Het duurt uren en er is nog geen nieuwe pup geboren, de weeën vallen weg en Cleo begint moe te raken. Ze krijgt wee opwekkers om te kijken of we de boel nog op gang kunnen krijgen. De middag gaat voorbij en de avond valt in, ik begin me ernstig zorgen te maken. Gelukkig sta ik continu in verbinding met de dierenarts en kan ik haar altijd bereiken, heel fijn!
Natuurlijk is het weer weekend bij ons en begint de avond nu echt te vallen. Ik pleeg aan alle kanten telefoontjes en we wisselen elkaar nog af naar een verjaardagsbezoekje, of ik daar nou goed aan deed kan je je afvragen.
Uiteindelijk is er groen licht, een assistente is gevonden en we kunnen richting de praktijk. De kinderen kunnen gelukkig bij opa en oma terecht en we rijden snel door. Er wordt een controle röntgen gemaakt waarop een forse pup is te zien die in stuit ligt. Hij is nog niet te voelen dus er wordt overgegaan tot een keizersnede, doodzonde.
Pup 8 wordt geboren, er zit geen leven in en als ik wrijf haal ik de huid er af. Dit maakt direct duidelijk dat deze pup al even dood is en lichtelijk aan het ontbinden is.
Dit doet echt pijn, we hebben een enorme zware middag gehad waarbij we afscheid moesten nemen van een sterke pup door een open gehemelte en we een keizersnede moesten laten doen voor een overleden pup. Hoe zwaar moet dat voor Cleo zijn. Het maakte me kapot, ik was moe en verdrietig.
Verschijnt daar plots een appje van de lieve mensen waar onze pensioen honden Cilly (13) en Bailey verblijven (8) of we zin hebben in koffie. We overleggen met de dierenarts die aangeeft dat Cleo nog even tijd nodig heeft om wakker te worden en we gerust even kunnen gaan. Dit kwam echt p het juiste moment, eventjes eruit en dan de schuttingdeur open doen en twee super enthousiaste hondjes te zien. whoohaa mijn emoties zaten erg hoog ik kon me nog net inhouden. Na ons warme bezoek haalden we Cleo weer op en kwam alles er in de auto uit, wat een dag!

Inmiddels is week 6 gaande en doen de pups het fantastisch goed, ik heb me ook kunnen herpakken alhoewel dit echt even tijd nodig had. Je hoopt altijd dat alles goed gaat, maar dit was een keihard stukje moeder natuur.

Voor filmpjes van de bevalling en het opgroeien van de pups van het I nest, verwijs ik je graag door naar mijn youtube pagina.

Afgelopen woensdag was het dan zover, de bevalling van Zazu begon haar eerste fase. Woensdagavond namen we afscheid van de visite en viel ook meteen op dat Zazu ineens flink begon te hijgen. Voor ons was het meteen duidelijk dat de voorfase van de bevalling gestart was.
Bij een eerste bevalling duren de fases vaak erg lang, ik besloot op de bank te slapen maar na een uur kwam ik erachter dat dit met drie honden erbij geen succes was. Hup naar boven een matras en dekbed ophalen en deze beneden bij de werpkist installeren. Fantastisch bedacht natuurlijk en binnen 5 minuten lagen er drie honden bij :-I.

Je moet je voorstellen dat de ruimte beperkt is en het geluid intens, aangezien Zazu dus hardop hijgt en lekker tegen me aan kruipt, Ceo bij het voeteneinde en Elsa met haar dikke pens bij mijn hoofd. Het duurde even voordat ik goed kon ontspannen en toch in slaap kon vallen. Rond 6.00 werd ik wakker, ik leek te voelen dat Zazu weeën had en deed het licht aan om goed te kunnen kijken. En correct de weeën waren begonnen, vervolgens uit bed en actie want de rest van de honden moet nog uit en de kinderen straks naar school en de opvang.

Alles voor de bevalling heb ik uitgestald en ik kan met de rest van de honden gaan wandelen. Zazu was wat onrustig en zocht steeds een van de kussens op waar ze graag op ligt, de werpkist keek ze niet naar om. Nadat alle voorbereidingen klaar waren en de kinderen in de kleren aan hun ontbijt zaten leek de bevalling al serieuze vormen aan te nemen. Terwijl, zoals eerder benoemd, een eerste bevalling vaak lang duurt, leek het nu toch ineens snel te vlotten. Bart uit bed getrommeld en die zat ook startklaar. Gezien Zazu steeds dat kussen opzocht heb ik die in de werpkist geparkeerd en er een kleed overheen gegooid, met succes.

Om 8.15 moest ik met de kinderen bij school zijn voor de schoolfotograaf, Tegen 8.00 waren we startklaar en was Zazu druk aan het persen. We staan op het punt om weg te gaan als daar ineens de eerste pup verschijnt, een teefje. Het was een drukte van belang bij de werpkist en de kinderen aanschouwden het onder luid gejoel maar het deerde Zazu niet. Nu konden we dan echt richting school.
Na de foto’s bleef Mila op school en kon Storm naar de opvang, op het moment dat ik daar wil vertrekken krijg ik een foto toegestuurd waar al iets bij Zazu uit haar vulva steekt. Ik rij snel (niet te snel) naar huis en kan daar nog net pup twee opvangen (8.30), die er levenloos uitkomt. Alle zeilen bij, ik kan je zeggen dat het enorm frustreert als er een complete mooie pup geboren wordt waar geen leven inzit. Keihard aan het werk gegaan en het heeft echt minuten geduurd voordat er eenmaal naar adem werd gehapt en daarna ben je niet direct klaar, alles moet goed opgang zijn voordat ja opgelucht adem kunt halen. Gelukkig na een aantal minuten was ze stabiel en kon ik weer tot rust komen.

Niet veel later volgde vrijwel zonder aankondiging pup 3, de weeën van Zazu waren niet heel krachtig te zien, maar toch kwamen deze pups er gemakkelijk uit zowel in gewone als stuitligging.
Maar na 10.00 stagneerde de boel, wat heel normaal kan zijn maar de weeën werden steeds minder waardoor we na een aantal uren toch hulp kregen door weeopwekkers, echter steeds zonder enig resultaat. De pup was op een gegeven moment al een tijd te voelen kwam weleens verder maar schoot ook weer terug. Tegen half 5 dan toch besloten om naar de dierenarts te gaan ivm dat de praktijk natuurlijk ook sluit om 17.00. De kinderen nog snel naar opa en oma kunnen brengen om vervolgens door te rijden….rond de spits…. Eenmaal daar vorderde het niet en na wat martelen kon met hulp de vijfde pup er uiteindelijk toch uit maar hier zat helemaal geen leven in, te lang vast gezeten. Nog wel een poging gedaan maar zonder succes, dat doet echt altijd pijn….

En toen stonden we voor de keuze, wachten en aanzien hoe het verder loopt of toch een keizersnede laten uitvoeren. Als we het zouden aanzien kon het goed gaan, maar het kon ook fout lopen en dan heb je alsnog een dierenarts nodig en moesten we dus naar een ander toe die jou en je hond niet kent. Een hoop ethische dilemma’s, maar door de zwakke weeën van Zazu en haar harde werken dan toch maar besloten om een keizersnede uit te laten voeren. Ook hier hebben we zeker een uur over lopen wikken en wegen maar om 19.00 de knoop doorgehakt en werd de keizersnede in gang gezet. Nog twee mooie pups kwamen ter wereld en Gregor had nog even wat extra investering nodig om in leven te komen.

Gelukkig kwam ook Zazu goed uit de operatie en konden we tegen half 9 weer richting huis rijden met Zazu en pups. De kinderen weer oppikken, de andere honden weer uitlaten en observeren hoe Zazu op haar pups zal reageren na een operatie. Nadat de andere honden weer op hun plek liggen en ook de kinderen tevreden in bed liggen kunnen we rustig naast de werpkist gaan zitten. Jeetje wat doet Zazu het voortreffelijk, de 4 pups die er al waren hadden grote honger natuurlijk want die zaten een aantal uren zonder voeding. Zazu ging direct hard aan het werk en liet direct al zien dat het goed zou komen. Een natuurtalent met dank aan haar moeder (Cleo) en oma (Bailey), dat geeft ons ook meteen rust.

Er staat een camera op de werpkist waardoor wij en een aantal mensen alles kunnen volgen, ideaal om ook te zien of de boel rustig blijft of dat we moeten ingrijpen. De eerste nacht slaap ik dan ook op het matras bij de werpkist, Mila vindt dit altijd prachtig en slaapt op de bank. Een paar maal wakker van gepiep en help ik even wat pups de goede kant op, maar ik heb toch heerlijk kunnen slapen met af en toe een blik op de werpkist.

De rust is een beetje terug en we kijken uit naar het nest van Elsa. Voor nu presenteer ik jullie de zes pups van Zazu

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Nadat, net als bij vele anderen, onze vakantie vorig jaar een paar dagen voor vertrek werd geannuleerd, wilden we heel graag met het gezin even een paar dagen weg. Gewoon alles even loslaten en alle tijd voor het gezin

Slechts 3 weken voor vertrek geboekt, natuurlijk eerst oppas voor de honden vinden en dat lukte gelukkig!! Zij vakantie in ons huis en wij vakantie in Italië 😁

Een paar dagen voor vertrek let ik extra op Zazu en ik zie wat uiterlijke verandering, ik pak een velletje keukenrol en ja hoor, LOOPS! Een snelle rekensom leert ons dat ze gedekt moet worden ….precies als wij in Italië zitten 🤦 oke en nu, overleg hier overleg daar, wat gaan we doen en hoe gaan we dat doen….Thanks God is daar onze fijne oppas en tevens goede vriendin die aanbied om de dekking te regelen, duizendmaal dank!

de spanning afschudden en nu echt de vakantie voorbereiden. We vertrekken per auto naar Italië, het begin verloopt voorspoedig de kinderen gedragen zich keurig en we hebben geen files, totdat ….we Oostenrijk binnenrijden, wat een drama. De resterende twee en een half uur die de navigatie aangaf heeft daar urenlang zo gestaan. Muurvast stond het verkeer urenlang. Heel trots op onze zoon en dochter van 1 en 6 die zich echt super groot hebben gehouden, heeeel fijn!!

Eenmaal op het family Park Altomincio na wat gedoe eindelijk gesetteld, we zitten ongunstig, 10 minuten tot een kwartier lopen van alles en met een kinderwagen is bult af prima maar bult op wat minder. Gelukkig een speeltuin voor de deur, leuk voor de kinderen, ‘we hebben er geen kind aan’. Mooi weer, lekker op een boot het Gardameer op en echt genieten van de rust!

We genieten van de plaatsen in de omgeving als ik een appje krijg, een foto…Elsa is loops. jemig de pemig, hoe kunnen ze het plannen!! Gelukkig zijn we weer terug als Elsa op bezoek mag bij haar partner.

We hebben 6 dagen genoten in Italië, we hadden het echt nodig en zijn ontzettend blij dat we het hebben kunnen regelen want het gaat allemaal door hier.

Over 2 weken mag ‘Noah’, Le Petit Toreador Florence, naar België verhuizen en dan hebben we de dekkingen van zowel Elsa als Zazu alweer achter de rug.

Het vinden van de juiste reu is een struggle, tenminste als we bij de fci willen blijven. Op Kees na (papa F nest) zijn er 2 genoteerd waarvan er 1 sowieso de moeite niet neemt om te reageren. Waarschijnlijk omdat ik ook ‘nek’ kleur hondjes heb gefokt. Je vraagt je dan af of deze mensen willen bijdragen aan verbeteren van het ras of vasthouden aan bepaalde principes. Ach ja elke fokker zijn eigen koers en ik ga niet zoals bij het vorige nest met kopzorgen verder. Maar ja een reactie op z’n minst was wel zo volwassen geweest, mijn gevoel van bepaalde showfokkers weer bevestigd helaas.

We kiezen voor gezonde reuen, en met FCI zijn deze helaas niet meer te vinden, of ze voldoen dus niet aan de nieuwe gestelde eisen conform kortsnuiten protocol. Dan houdt het gewoon op!

We duimen dat de dekkingen slagen en dat we over een paar weken de vaders van de nesten kunnen presenteren. We fokken niet op kleur, er kan van alles uit komen de komende nesten. We willen gezonde honden waar we lang van kunnen genieten, dat is de insteek. Er zullen weer vlogs gemaakt worden die op ons vaste kanaal geplaatst zullen worden!

We kijken er naar uit hoewel we weten dat het een erg drukke periode gaat worden!

Door onze wachtlijst zijn alle pups die we van deze twee nestjes mogen verwachten sowieso al GERESERVEERD!

We vinden het leuk als jullie ons volgen en laten weten wat jullie van de blogs/vlogs vinden of aangeven wat jullie graag zouden willen zien in de vlogs.

Latersss!

Wanneer doe je het goed als fokker, wanneer doe ik het goed als fokker van de Franse bulldog?
Wanneer ik aangesloten ben bij de rasvereniging?
Wanneer ik onder de raad van beheer met fci stamboom fok?
Of volg ik mijn eigen koers waarbij ik mijn keuzes kan verantwoorden?

Soms zijn er van die momenten dat allerlei afwegingen door je hoofd spoken en de conclusie gewoon nog niet bereikbaar is.
Het voelt als zo’n ijzeren draad waar je met een soort flesopener langsheen gaat en je het draad niet mag raken, omdat het dan begint te piepen en je opnieuw moet beginnen.
Met ons huidige ‘F’ nest kreeg ik die kortsluiting. Welke pup gaan we aanhouden, waarom en waar moeten we dan rekening mee houden.

Zoals wellicht een aantal mensen is opgevallen zitten er zwart met bruine pups in ons nest, zogenaamde black and tan pups. Deze pups krijgen gewoon een fci stamboom maar dan met NEK erop (niet erkende kleur). Daar wordt de hond niet anders van maar als ik er mee verder wil fokken krijgt het nageslacht geen fci stamboom.
Ik vind het prettig dat alles netjes geregistreerd en gecontroleerd wordt en vandaar dat ik, de fci stamboom, een meerwaarde vindt hebben.
Echter vind ik gezonde honden nog belangrijker en let ik extra op uiterlijke kenmerken, onder andere langere snuiten en langere ruggen.

Toen we begonnen met de kennel waren we aangesloten bij de rasvereniging. De meerwaarde hiervan was mijns inziens niets en mijn visie week af van de vastgestelde raskenmerken van de HBC (Hollandse Bulldoggen club). Ik heb ons uitgeschreven. Toen minister Schouten haar bommetje dropte, dacht ik dat deze vereniging haar visie zou veranderen en het leek me prima om ons aan te melden. Ik bedoel je gaat er vanuit dat een rasvereniging zich wel inzet voor het verbeteren van het ras. Zonder succes overigens, als je toegelaten wordt krijg je de rekening en wordt je niet toegelaten dan hoor je niets…..Niets gehoord dus ook geen uitleg of anderszins waarom je dan niet toegelaten wordt.

Er ligt nu een normenmatrix voor de Franse bulldog, deze zijn ook bij onze honden terug te vinden. Er wordt nu gesproken over het kruizen met andere rassen om het ras gezonder te maken…… Dat kan dan wel, maar als je de raad van beheer mailt waarom de Niet Erkende Kleuren dan niet worden toegelaten, verwijzen zij naar het (verlopen) convenant met de rasvereniging. Waarom kunnen die kleuren bij andere rassen wel en zouden er “vermoedelijk’ gezondheidsrisico’s aan kleven als deze kleuren bij de Franse Bulldog voorkomen is wat ik me dan afvraag.

Het tolt in mijn hoofd, ik wil gezonde honden met goede karakters zodat ik ze ook kan inzetten als therapiehond. Kleur zou me een worst wezen, maar dan moet ik accepteren dat niet al onze pups een FCI stamboom zullen krijgen in de toekomst. Is dat dan een ramp? Nee ook niet, maar ik vind het prettig nu goed georganiseerd te weten, dat ik geen dicht verwante honden koppel.

To the point…..
Afgelopen weekend konden de nieuwe baasjes van de pups op volgorde een keuze maken voor wie hun nieuwe huisgenoot zou worden. En eerst moest ik nog een knoop doorhakken welke dan aan onze kennel wordt toegevoegd. Ik heb nog verschillende hulplijnen ingeschakeld en geen idee waarom, maar bij het maken van de keuze gingen mijn emoties met me op de loop en kon ik de tranen niet bedwingen.

Wanneer doe je het goed……
Ik heb een keuze gemaakt, Fenna zal onderdeel gaan uitmaken van onze kennel. Bart had haar al als favoriet en ik twijfelde nog met Fuerte.
Nu dus gekozen voor een erkende kleur, maar ik ga het niet meer zo zwaar mee laten wegen. Ik volg vanaf nu volledig mijn eigen koers en ik ga zien waar ons dat brengt. We gaan voor gezonde honden met een zacht karakter en de kleur is een bijzaak, zolang alles maar netjes wordt geregistreerd en bijgehouden. Het is een hobby, we werken er beiden nog naast en ik wil er vooral plezier aan beleven!

Een heavy weekend zo, ook niet zoveel gefilmd de afgelopen dagen. Veel te veel in mijn hoofd gezeten. Vier baasjes zijn al geweest en we mogen er nog twee verwelkomen. Het geeft een goed gevoel iedereen blij te kunnen maken en dat geeft weer energie, onze keuze is gemaakt en ik kan het loslaten. Filmpje komt eraan vandaag, en ook nieuwe foto’s van de pups!

Check ons youtube kanaal of abonneer om niets te hoeven missen!

Week 2 van het F nest – YouTube

Verslag bevalling F nest  mei 2021 

Dit is het verslag van de geboorte van de pups van ons F nest. De ouders van dit nest zijn M- Jaguar (alias Kees) en onze teef Cleopatra. 

Voor een compilatie van filmpjes van de bevalling verwijs ik naar onze youtube pagina. Abonneer op ons kanaal om niets van de ontwikkeling van de pups te missen!

https://youtu.be/u5PsixxAcR8

Met de dekkingen van Cleo gingen we er vanuit dat de tweede dekking goed geslaagd was. Dit zag er voor beide honden goed uit en vanaf deze datum zijn we 63 dagen gaan rekenen, de gemiddelde draagtijd van een hond. De uitgerekende datum zou dan 9 mei zijn, moederdag. 

Op de echo die we lieten maken waren 5 pups te zien, voor een natuurlijke bevalling vinden we het prettig een betere indicatie te krijgen en daarom hebben we met 8 weken dracht nog een röntgenfoto laten maken waarop 8 pups te zien waren. Nu we weten waar we aan toe zijn gaan we geruster de bevalling in. 

In de dagen in aanloop naar de bevalling, begint Cleo te graven in de tuin. De werpkist staat klaar en zo nu en dan neemt ze een kijkje. Zodra de bevalling nadert neemt ze vaker plaats en trekt de dekens alle kanten op. Cleo is erg gericht op mij en hoe dichter we richting de bevalling komen hoe meer ze achter mij aan loopt. Naar boven, naar de wc, waar dan ook.  

In de nacht van 8 op 9 mei begint het dan echt, het gehijg begint en ze verliest me geen moment uit het oog. Ze heeft dan al een dag lang haar eten laten staan en gaat geregeld naar buiten voor een plas. De aanloop duurt lang. We kunnen ons niet goed meer voor de geest halen of dit de vorige keer ook zo lang duurde. Ons inziens niet, we besluiten dan maar op tijd te gaan eten met de kinderen want er komen nog drukke uren aan en je wilt alle aandacht erbij houden. 

Prachtig hoe je het allemaal kan bedenken, maar zoals ik bij iedereen ook blijf herhalen: ‘het is moeder natuur’! En zo geschiede dat tijdens mijn hap krieltjes, Cleo voor mij onder de tafel gaat zitten en meteen haar pup voor mijn voeten werpt. Pup 1, een teefje, is om 16:45 geboren! (roze) Ik help Cleo en begeleid haar naar de werpkist waar ze rustig met de pup gaat liggen. Ze laat alle zorgen van mij ook toe en de aanwezigheid van de kinderen rondom de werpkist vormt geen bedreiging. De werpkist bevindt zich te midden van ons gezinsleven in de woonkamer, met onze jongste is dat een drukke bedoening en ik had en heb dat goed in mijn hoofd gegrift. Mocht de situatie Cleo te druk worden dan plaatsen we er een hekje omheen zodat de jongste in ieder geval niet over de kist kan hangen of erin klimt.  

Voor nu even kort gekeken met de kinderen, ze vinden het fantastisch! Cleo gaat rustig verder en zo nu en dan zie ik persweeën. Ik heb de tijd om de kinderen rustig naar bed te brengen, kalmte kan je redden en je hond! Terwijl Bart de kamer weer op orde brengt en Cleo nabijheid biedt en zorgt dat de andere dames ook hun nodige zorg krijgen. 

De volgende pup volgt vrij vlot en we hebben goede moet. Om 17:45 wordt de 2e pup geboren een reutje (groen) en kort daarna om 18:06 komt ook pup nummer 3 tevoorschijn, een teefje (oranje)
Het verloop gaat tot nu toe goed, een mooie vlottende bevalling en mooie gewichten (zie schema onderaan).
Cleo heeft goede weeën en gaat tussendoor steeds even naar buiten om te plassen. Nog geen uur later, om 18:52 wordt de vierde pup geboren een reutje (blauw). De dames en heren wisselen elkaar om en om af.

Het duurt nadien nog even voordat er echt actie is en ik bemerk dat Cleo evenals haar vorige bevalling, graag heeft dat ik bij haar zit. Ze gaat tegen me aan liggen of gaat op schoot zitten.  Zodra ik even op de bank lig komt ze dan ook uit de werpkist en gaat bovenop me liggen. Cleo doet het perfect, ze zorgt goed voor ze en laat ook mij toe de nodige controles te doen. Ze accepteert alles, maar houdt het goed in de gaten. 

Tussendoor bieden we Cleo geregeld extra’s aan, vlees,  geitenmelk, wat ze maar wil. Er zit een langere pauze tussen, geen paniek soms duurt het wel langer. Een groot nest kost ook veel energie en ze neemt toch herstelpauzes. 

Twee en een half uur later komt daar dan pup nr 5, een reutje (groen/oranje). Ik heb zelf de knollen op, zoals we dat hier zeggen, en ik besluit op het matras in de kamer te gaan slapen terwijl Bart de boel in de gaten houdt. Anderhalf uur later word ik wakker gemaakt en komt de 6e pup ter wereld om 23:05, een teefje (geel). Mijn wederhelft gaat naar bed en mijn lange nacht begint. Cleo zakt wat terug in de weeën, ze zoekt me op bij de bank en komt weer bij me liggen.

Na ruim 3 uur wordt pup 7 geboren, een stuitbevalling die wel eventjes duurt. Een prachtige intacte vruchtzak komt met pup naar buiten. Ik bemerk echter meteen dat er geen leven in zit, ik heb geen idee maar het is een gevoel. Ik heb toch alles uit de kast gehaald en Cleo ook, maar helaas hebben we deze pup geen leven in kunnen blazen. Ik leg de pup apart op een dekentje op een kruk. Het is altijd moeilijk en ik vraag me dan steeds af waar het mis is gegaan en of ik iets had kunnen doen om het te voorkomen. Zo’n prachtige van buiten intacte pup, echt pijnlijk.  
Wanneer ik even een plaspauze neem en weer terug in de kamer kom, is de pup van de kruk verdwenen. Cleo heeft haar op het bed gelegd dat we op de grond van de kamer hebben geplaatst. Tja daar sta je dan, je probeert je te verplaatsen in wat zei nu zal denken. Ik praat tegen haar, zeg dat ze het goed heeft gedaan maar dat het voor deze pup helaas ophoudt. Ze gaat weer in de werpkist en ik plaats de pup weer op de kruk in de deken, uit het zicht. 

Dan duurt het lang, heel lang. Cleo wordt steeds rustiger, slaapt af en toe en de kracht van haar weeën neemt af. Er wordt vaak te snel ingegrepen bij een bevalling, maar na bijna 4 uur wachten begint het te knagen. Met doodgeboren pup nog op het netvlies besluit ik iedereen wakker te maken en bellen we de dierenarts. De jongste kunnen we al naar de opvang brengen en de oudste gelukkig naar opa en oma. We nemen de pups ook mee in de auto in een hoge bak met snuggle safes voor de warmte en een zacht vetbed. Om 8 uur komen we aan en wordt er middel röntgen gecheckt hoe het ervoor staat. De pup lijkt fors maar ligt al wel de goede kant op, met wee opwekkers slingeren we de boel weer aan. Ook hier wijkt Cleo niet van mij en ik ga op de grond zitten, ze gaat op mijn schoot hangen/zitten en het persen komt weer flink op gang. Helaas vlot het niet echt, na even komt het koppie erdoor en duidelijk voelbaar. Maar dan stagneert het, Cleo perst goed maar de pup komt niet goed verder. Handmatig wordt ze bijgestaan, en komen de weeën wat vaker opzetten. Ondertussen komen de andere klanten binnen, we laten Cleo even haar werk doen terwijl de dierenarts even anderen verder helpt. Op een gegeven moment kijk ik in de vulva de pup recht in het gezicht, zonder vruchtzak ik zie de tong er iets uitsteken. Er werd al duidelijk gemaakt dat de pup waarschijnlijk niet zou leven en Bart was al overtuigd dat deze dood geboren zou worden. Ik houd nog hoop en voel nog even aan de puppybandjes in mijn broekzak, ik zie mijn net aangetrokken broek onder de rotzooi zitten. Geen probleem, zolang Cleo er maar goed vanaf komt.  

Ik wrijf geregeld even met een doek over de snoet van de pup, neusje schoonhouden denk ik, meer kan ik niet doen. De dierenarts komt terug en op de ween helpt ze Cleo wat mee, gestaag komt er meer beweging in en eindelijk om 9:00 wordt de pup geboren en warempel ze beweegt meteen!! 

Geef de hoop niet op en als het lang duurt bewaar de rust! We sluiten de bevalling af met deze dame van 271 gram. 
Cleo gaat op de handdoek liggen en sluit haar ogen, ze is moe, kapot maar voldaan. De pup begint al te drinken. We gunnen ze even een momentje en pakken dan alles in de auto om terug naar huis te gaan. Verdorie Cleo wat ben je een topper! Heerlijke lieve hardwerkende hond! 

Thuis even naar buiten en dan de werpkist in, samen met alle pups. We laten de andere dames even passeren en geuren opdoen om Cleo daarna weer de rust te geven. Het was een slopende nacht, voor zowel Cleo als voor ons. 

Vele privé berichtjes mogen ontvangen. Bedankt voor het meeleven ik hou iedereen via de socials en website op de hoogte. Het is niet te doen om iedereen via privé berichten op de hoogte te houden, ik hoop dat jullie dat begrijpen. Naast onze kennel werken we gewoon en we hebben onze kinderen, we zijn aardig druk 😉  

Als je druk bent vliegt de tijd voorbij!
De afgelopen weken waren erg druk. Naast wat medisch gedoe wat allemaal inmiddels goed lijkt, werd Mila 6 en zo’n verjaardag in deze tijd is een heel gepuzzel. Je wilt het toch voor de kinderen allemaal een hele beleving laten zijn. Een kinderfeestje in het thema ‘Safari expeditie’, traktaties maken en natuurlijk de echte verjaardag met een taart in thema.

Cleo is nu 8 weken drachtig en dat houdt in dat we toch met een week wel pups mogen verwachten. De gemiddelde draagtijd van een hond is 63 dagen. Met 63 dagen zullen we uitkomen op 9 mei, moederdag, dat zou een goede grap zijn. Echter kan de grootte van een nest ook invloed hebben op de draagtijd en hebben we een reële kans dat de pups eerder komen.
We hebben namelijk een röntgen foto laten maken zodat we meer duidelijkheid hebben over hoeveel pups we met de natuurlijke bevalling kunnen verwachten.

Zoals jullie wellicht weten hebben we een paar weken geleden een echo laten maken om de dracht te bevestigen. Met de echo werden er 5 pups gezien. Dit is altijd lastig te zien, er zit van alles in de weg en de pups zijn dan nog zo klein. Afgelopen week hebben we dan ook een röntgen foto laten uitvoeren, er werden er wel drie gemaakt zo lastig was het nog steeds om een definitief aantal te geven. We mogen in ieder geval 8 pups verwachten!!
We gaan er voor dat alles goed verloopt voor moeder en pups en dat we een heel aantal mensen op onze wachtlijst blij kunnen maken!

De werpkist staat al even in de kamer en alle benodigdheden staan klaar en zijn aanwezig. Afgelopen week waren de pups al goed te voelen, dat blijft een mooi moment. Filmpje hiervan is ook op onze facebook pagina te vinden. Cleo haar buik wordt steeds dikker, ze houdt zich nog goed. De wandelingen heeft ze niet heel veel behoefte aan, een klein stukje richting de weilanden en dan is het ook mooi geweest.

We tellen langzaam af, we zijn veel thuis en houden alles goed in de gaten. Ze eet vaker kleiner porties zodat het prettiger verwerkt wordt in zo’n volle buik. Wat we de komende dagen kunnen verwachten is, slijm verlies, temperatuur daling, graven, minder of niet eten, ongedurig zijn.
En als het dan echt begint dan gaat ze hijgen en dat kan uren aanhouden, waarna we uiteindelijk weeën zullen waarnemen. De vorige keer zocht ze me echt op en wilde ze me bij haar in de werpkist hebben. Ze ging zelfs op mijn schoot zitten en heeft dan ook letterlijk een pup in mijn schoot geworpen. Een filmpje van haar vorige bevallen (e nest) is ook te vinden op ons you tube kanaal.
De komende bevalling zal ik ook gaan vloggen, omdat toch veel mensen hebben aangegeven het leuk te vinden om de bevalling in beeld te hebben.

Overigens heb ik door de drukte geen aandacht meer geschonken aan het vermelden van uitslagen van de onderzoeken van Zazu en Elsa. Zij zijn beiden voor patella onderzoek geweest en het ecvo oogonderzoek. Deze uitslagen zijn al bij de raad van beheer in te zien en zal ik ook toevoegen op de site!

Duimen jullie mee voor een goed verloop van de bevalling?!

Door de enorme lading aan witte neerslag en het grote plezier dat we hebben beleefd, hihi wat hebben we een lol gehad, ben ik helemaal vergeten om de DNA uitslagen van Elsa en Eclipse (Zazu) te delen.
Een aantal weken geleden had ik bij beide dames dna afgenomen en dit opgestuurd naar mydogDNA, ik keek uit naar de uitslagen hoewel ik me er geen zorgen over maakte. De ouders waren ook uitgebreid getest en geen lijders van aandoeningen dus konden zij het sowieso ook niet hebben, maar hooguit ergens drager van zijn.

Hieronder zijn beide documenten met alle uitslagen in te zien.

Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik krijg toch echt de lente kriebels. Zo gingen we een kleine twee weken geleden op pad met de slee en de honden ervoor, wat hadden we een plezier samen! Zondags nog even een rondje schaatsen, dat kan zo sporadisch, dat moesten we meepakken. Een dag later konden we zonder jas naar buiten. En vandaag liet ik zelfs alleen in een hemdje de honden uit, ja ja ik had er wel een broek bij aan. Whooo wat heeeerlijk!

De kennismakingen hebben we weer opgepakt, de maatregelen omtrent Covid zorgen ervoor dat het wat behelpen is. Gelukkig mooi weer, lekker naar buiten of goed ventileren. En ik ben blij dat we gestart zijn want niet alleen ik voel de lentekriebels 😀 Tadaaadaadaa Cleo is loops!!
Wat fijn, hier hebben we echt ontzettend lang naar uit gekeken, en wij niet alleen! De tweede week van maart zal er een dekking plaatsvinden en als alles goed mag gaan zullen er in mei pups geboren worden.

Het geeft mij een enorme boost

De wachtlijst voor 2021 is vol!!! de wachtlijst voor 2022 is inmiddels opgestart.

Een fris jaar betekend een frisse start. Waar we toch enigszins gehoopt hadden, afscheid te kunnen nemen van Covid-19, wordt ook dit jaar beïnvloed door het virus. We gaan zo langzamerhand verder met de kennismakingen van de mensen die op onze wachtlijst staan. We zullen toch een keer moeten beginnen en we doen dat graag in real life en niet virtueel.

Voor komend jaar hebben we in de planning om Cleo opnieuw te laten dekken. En als moeder natuur ons gunstig gezind is en de uitslagen van de onderzoeken van Eclipse (Zazu) en Elsa goed zijn, mogen ook zij voor nageslacht zorgen. Elsa en Zazu zijn 4 januari 1 jaar geworden en konden nu dan ook aanvangen met hun onderzoeken.

Afgelopen vrijdag zijn we dan op pad geweest voor een aantal onderzoeken. We hebben het protocol Franse bulldog doorlopen, er zijn röntgenfoto’s van de rug en heupen gemaakt, er is een keelinspectie uitgevoerd en de nieuwe meetlijst voor kortsnuiten is gevolgd. Daarnaast heb ik van Zazu en Elsa dna afgenomen dat is naar MyDogDna om te testen op erfelijke gebreken. Tevens hebben we Cleo ook nog extra laten onderzoeken, middels het protocol, een keelinspectie, foto’s van rug en heupen en het nieuwe meetinstrument. Alle uitslagen zijn te vinden onder het tabblad ‘onze honden’ Dan kan je klikken op de betreffende hond en zie je daar alle uitslagen verschijnen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik echt tevreden ben over de uitslagen en de bewijzen heb liggen dat ons fokprogramma zijn vruchten afwerpt, perfect is het nog niet maar verbetering zie ik wel! Zoals eerder besproken in mijn blog zijn er nieuwe regels voor het fokken van kortsnuiten, sterker nog, er ligt een verbod tenzij je aan strenge eisen voldoet. Dat er nog vele fokkers (zowel broodfok, gelegenheidsnestjes en andere fokkers) zijn die gewoon doorfokken zonder dan ook maar ergens rekening mee te houden frustreert behoorlijk. Wanneer je zo hard je best doet, alles netjes volgens regels doet en gaandeweg steeds meer ontdekt om rekening mee te houden, is het zuur om te zien dat mensen vermeerderen en dat er voor nu nog nauwelijks op gehandhaafd wordt. Ja uiteraard wel bij de nette geregistreerde fokkers want die sturen alles in en krijgen controles aan huis.

Maar dat is een klein stukje frustratie, loslaten en verdergaan. Ik volg mijn eigen koers, mijn eigen visie en leer gaandeweg steeds meer. En hoop ook dat de belangstellenden voor de Franse Bulldog steeds meer kennis vergaren om een goede afweging te maken waar ze hun trouwe metgezel vandaan halen. Belangrijk hierbij is ook een dosis geduld.

Ik heb ontzettend veel zin in dit jaar, waarin alle voorbereidingen nu in gang gezet worden om er een fantastisch jaar van te maken. Wanneer het allemaal zover is ben ik voornemens te gaan vloggen over het gehele verloop, aanloop naar een dekking, de dracht, bevalling en de zorg voor de pups/moeder. Ik hoor heel graag of jullie dat ook zien zitten haha en wat jullie dan graag zouden willen zien, reageer even op deze blog en dan neem ik het mee!

Verder bedankt voor alle berichtjes, telefoontjes en foto’s die ik heb mogen ontvangen van zowel baasjes van onze pups als popelende wachtenden voor een van onze pups. Dat doet ons goed!

Duimen jullie met ons mee de komende tijd?!

2020 gaat haar laatste dagen in, de stoomboot is weer terug naar Spanje en de kerstboom doet haar intrede. We kunnen tevreden terug kijken op afgelopen jaar. In januari een prachtig nest van Cleo gekregen en wat zien ze er allemaal prachtig uit! Daarna was het rustig rondom de pups, als gezin hadden we het al druk genoeg.

Onze jongste mocht zijn eerste kaarsje uitblazen wat een heerlijke druktemaker, daar hadden en hebben we onze handen vol aan :D. De oudste doet het ook super goed. Knappe grote zus wat heeft ze toch een wijsheid in huis. En natuurlijk hebben we 2 pups uit het E nest aangehouden waarvan Elsa bij een heel lief gezin zit uitgeplaatst en geregeld komt logeren, gezellig! En ik startte ook met de post hbo opleiding ‘Therapie met inzet van dieren’.

Het voorjaar was een ware chaos. Covid-19 gooide onze vakantie met het gezin, waar we al lange tijd aan toe waren, in de prullenbak. Mijn afdeling werd een cohort en de kinderen moesten of opgehaald worden van de opvang door hoesten of moesten thuiszitten omdat de school dichtging. En dan plan technisch, is dat een ware hel als je beiden onregelmatig werkt. Collega’s werden ziek waardoor er veel gaten vielen en dan help je met alle liefde mee om extra diensten te draaien tussen de bedrijven door. Kinderen breng je niet naar opa/oma door de kwetsbaarheid en dus ging ik maar door na een nachtdienst en wisselden Bart en ik elkaar af om te zorgen dat de puzzel opgelost werd. Gelukkig heb ik flexibele collega’s waardoor ik nog diensten kan ruilen. Daarnaast kreeg ik zelf thuisonderwijs voor de opleiding en dat met je kinderen ook in huis is echt een hele zware opgave.

Tussendoor steeds aangevend, ‘ik moet er even 1 de fles geven’ of ‘er wordt er 1 wakker ik ben er zo weer’ afwisselend met lopende naar mijn dochter om haar online lessen weer op te starten. Wel praktisch dat je dan zelf de les door je headset nog kunt horen. Het was echt een waar circus hier.

Zo zeg ik dan ook wel eens, ons leven is een echte Rubik’s. Een ingewikkelde puzzel, waarvan als je denkt de oplossing in handen te hebben er toch weer een blokje tegenzit.

Als het dan weer allemaal achter de rug is en het toch weer goed is verlopen kunnen we soms moe maar tevreden terugkijken. Met als sluitstuk natuurlijk het behalen van mijn diploma! Zo ontzettend blij mee, heel veel geleerd en prachtige mensen mogen ontmoeten!

Afgelopen jaar een aantal kennismakingen gehad met de wachtenden voor pups voor 2021 of die zelfs graag al op de lijst willen voor 2022. Door Covid-19 hebben we de verdere kennismakingen on hold gezet en pakken ze in januari weer op, we hebben nog wat in te halen!
De aanstaande nieuwe lockdown voorspeld niet veel goeds dus even aanzien. De scholen en opvang dicht en beiden wel door moeten werken in zowel dag, late als nachtdiensten. Wat dat betreft is het fijn dat we nu geen pups hebben, maar dat we daar nog naar uit kunnen kijken.

Hopelijk veel puppygeluk voor komend jaar en dat alles goed mag verlopen. We gaan als gezin nog zware stormen moeten trotseren volgend jaar, wish us luck!