Afgelopen 23 november was het zover, met wat spanning in de onderbuik reisde ik samen met Bailey & Iron naar Stavoren. Het was een ontzettende koude en natte dag.
De dag dat Bailey & Iron een uitgebreide test van Dogswork zouden ondergaan om te kijken of ze inzetbaar zijn als therapiehond. Extra spannend omdat Iron nog maar 7 maand is natuurlijk. Na een lange rit moesten ze een tijd wachten in de auto want er werden meerdere honden getest. Tussendoor even lekker aan het strand gerend en gespeeld. Ondertussen was ik zeiknat geregend, had ik het ijskoud en had ik coupe windhoos. Brrrrr.
na een aantal uren waren wij in de middag aan de beurt, vol goede moed aan de start. Belangrijk hierbij is dat alles positief begeleid wordt en je geen correcties uitvoert bij de honden.
Onderdelen die op het circuit onder andere werden getest waren, verschillende onbekende personen benaderen onverwachts, schreeuwen racen met rolstoel voorbij. Vreemde objecten, geluiden, vlaggen etc etc.
Een hond mag hierbij schrik vertonen, maar moet dan snel kunnen herstellen.
beide honden kwamen erg goed door de test, Iron was alleen soms wat onstuimig waardoor hij aan de riem trekt, aan mij nu de uitdaging om dit zonder correctie om te buigen naar gewenst gedrag.
Nadat we klaar waren met de test van Zowel Bailey als iron werd er overlegd 
en kwamen ze terug met twee pasjes woohooo, natuurlijk super trots. De honden hebben laten zien dat zij het kunnen. Nu moet ik nog een paar maanden aan de bak en hopelijk slaag ik in het najaar van 2018 als therapiehond begeleider. Dan kan ik zowel mijn eigen honden inzetten in de zorg, maar ook mijn pups een opleidingstraject bieden om in een gezin geplaatst te worden als therapiehond, bijvoorbeeld bij een kind met autisme. Super spannend allemaal, maar voor mij een erg leuke uitdaging. Zo gaaf dat dit ras laat zien dat ze prima capabel zijn om veel te incasseren, en ze geven zo veel 
liefde!