Bailey houdt ons mooi voor de gek, waar inmiddels haar temperatuur al een halve graad gezakt was en inmiddels verder gezakt naar 1,3 onder haar normale temperatuur is ze de rust zelve.
In de nachten is ze gaan hijgen en dachten we nou het kon binnen afzienbare uren nog wel eens gebeuren, om vervolgens overdag weer doodleuk te gaan slapen alsof er niets aan de hand is. Dit ging de afgelopen twee nachten zo.
Vandaag is ze voor de zekerheid nog even op controle geweest bij de dierenarts. Hele lichte ontsluiting dus het kan nog zeker wel een dag duren. Je zou bijna denken dat Bailey rekening houdt met mijn gesteldheid. De griep houdt nog steeds vat op me, net als je denkt dat je er doorkomt slaat hij weer toe. Je zou voor de gein eens moeten proberen te eten wanneer je neus volledig dicht is geslipt, tussendoor ademhalen is lastig want de broodkruimels vliegen je luchtpijp in.
Bailey is gelukkig heel relaxed en dat is prettig, ze is inmiddels gestopt met eten wat vaak ook een naderende bevalling aangeeft. Ze wil ontzettend graag bij ons zijn, als het op schoot kan dan het liefst op schoot. De werpkist, nee dat komt wel als de pups er zijn….
Samen met Anna en Iron naar buiten en af en toe genieten van wat zonnestralen. Iron denkt dat Bailey nog net zo fanatiek kan spelen als voorheen, maar na een paar pogingen laat hij het spelen voor wat het is en begint Bailey weer te verzorgen.
En zo….kan ik nog even mijn rust pakken en hopen dat het morgen weer beetje bij beetje beter gaat en mag ik Bailey in ieder geval bedenken voor haar rustige en relaxte dracht.